Deel 6: Het dagelijkse leven in Suriname

Terwijl ik dit stuk schrijf over het “dagelijkse” leven in Suriname staat Zohair met Sahil buiten de auto van Stijn schoon te maken, is Aarti bezig de koelkast schoon te maken en is Sheesha haar kamer aan het opruimen. We zijn dus met z’n allen hard aan het werk :). De verdeling is echter niet altijd zo scheef als dat hij op dit moment is. Zelf kook ik meestal en ik heb vandaag het schoonmaken van de slaapkamer als taak toegewezen gekregen van Aarti. Kortom, ik zal dit stuk zo lang mogelijk maken…

Maar met enig begrijpend lezen valt al snel de conclusie te trekken dat het gezinsleven hier op volle toeren draait. Het is nog steeds wel eens wennen als je 12 jaar lang alleen verantwoordelijk bent voor het opruimen van je eigen troep en in één keer ook middenin de troep en het dagelijkse leven van 2 jonge kinderen een vrouw beland. Dat gaat vanzelfsprekend met ups en downs. Gelukkig zijn er vooral veel ups en die bestaan dan vooral als Sahil z’n eerste Karate-lessen voordoet in de huiskamer, Sheesha aan het oefenen is voor haar grote optreden met haar Hindoestaanse dans en Sahil die toch echt geloof dat Ajax veel beter is dan Barcelona. Ik kan natuurlijk niet anders dan dat bevestigen, in de hoop dat Ajax en Barcelona de komende 10 seizoenen maar niet tegen elkaar hoeven te spelen.

Maar goed, het dagelijkse leven is op dit moment een trein op een hele andere route dan 6 maanden geleden, maar het is wel een mooie route. Opeens sta ik bijvoorbeeld elke dag om 05.30 op om naar het werk te gaan. Dit heeft natuurlijk niets met de afstand naar het werk te maken – woon tenslotte 2 minuten van Telenamic af – maar meer het feit dat we te maken hebben met 5 uur tijdsverschil en ik dus niet te laat kan beginnen. Verder is m’n functie en vooral de inhoud erg verandert ten opzichte van m’n periode in Nederland. Ik heb nu te maken met veel meer mensen die aangestuurd moeten worden en ook veel meer operationele druk, want het vergrootglas lijkt af en toe direct boven Suriname te liggen als het gaat om geleverde prestaties. Het klinkt misschien wat zeurderig, maar eigenlijk zorgt dit alles er voor dat je elke dag scherp moet zijn en daar leer je alleen maar van. Afgelopen 4 weken moest ik extra scherp zijn, aangezien Stijn (directeur Telenamic) genoot van een vakantie in Nederland. Hierdoor bestond een gemiddelde dag vooral uit werken, werken, eten en werken. Als extra’tje kregen we ook 1.5 week een opdrachtgever op bezoek, waardoor ik helemaal weinig thuis was.

Als alles goed gaat (Stijn staat op het moment op Schiphol met een vertraging van 4.5 uur) komt Stijn met gezinnetje vannacht aan op Zanderij en zal vanaf komende week alles weer in een normaal patroon plaats gaan vinden.

Bovenstaande neemt natuurlijk niet weg dat we geen leuke dingen hebben gedaan afgelopen tijd. Zo zijn we gisteren nog naar Babunhol geweest, een prachtige plek aan de Surinamerivier. Daar konden we bijkomen van een heerlijke vrijdagavond waarbij we naar een voorstelling van Roue Verveer zijn geweest en daarna aanzienlijk veel geld hebben verloren in het Casino. Het mooie van de Casino’s in Suriname is wel dat je de hele avond gratis eten en drinken krijgt, waardoor het gevoel van verlies iets vermindert wordt.

Verder ben ik weer aan het squashen geslagen en heb ik daarvan volgende week zaterdag een toernooi, samen met Manuel. Ik moet wel zeggen dat ik het tennissen steeds meer ga missen, dus er bestaat een reële kans dat dat ook binnenkort opgepakt wordt. Verder voetbal ik elke 2 weken met het veteranenteam van Leo Victor en ben ik van plan na terug komst van Stijn weer wat meer te gaan golfen. Kortom, druk, druk, druk!

Over 2 weken komt Henrike op bezoek voor 3 weken, waar we allemaal erg naar uit kijken. Het “oude” Suriname-clubje is dan weer compleet! Naast de traditionele avondjes La Caff staan er ook wat tripjes op het programma, waaronder een trip naar Isadou in het binnenland. Kortom, dat wordt zeker genieten!

Voor nu ga ik even een duik nemen in ons zwembad en vertrek ik zometeen naar Manuel om de finale van de Copa America te kijken. Ik hoor net dat de vlucht vanuit Nederland geannuleerd is en dat Stijn dus niet vandaag, maar morgen komt. Het ritje naar Zanderij is dus verplaatst naar morgen.

Tenslotte nog even een bericht vanuit het Nederlandse en dat is dat mijn neefje Thom sinds een aantal weken in z’n eigen bedje in Bovenkarspel ligt. Het herstel lijkt voorspoedig te verlopen al kunnen de artsen nog weinig zeggen over de hersenen. 4 Augustus volgt een MRI-Scan en dan zal waarschijnlijk meer duidelijk worden hoe de hersentjes de hersenbloedingen door zijn gekomen. Het positieve gevoel overheerst in ieder geval, want er zijn kwa gedrag weinig redenen om aan te nemen dat het niet goed zit, maar spannend blijft het natuurlijk wel.

Omdat dit verhaal nogal een rommelig karakter heeft plaats ik ook wat foto’s zonder specifiek onderwerp. Het zijn foto’s die ik de afgelopen maanden met mijn mobiele telefoon heb gemaakt ,et van alles en nog wat

http://www.mijnalbum.nl/Album=CD4ODNSV

Gr,
Joep