Deel 5: Vakantie Aruba

Al zwetend en puffend tik ik deel 5 van de artikelen op deze weblog, aangezien de regentijd voorbij lijkt te zijn en de droge tijd dus aan is gebroken. En als de droge tijd aanbreekt is dat tegelijkertijd het moment dat de rode lijn op de thermometers met sprongen stijgen…Ik heb vandaag al 3x gedouched en ik denk dat zometeen de 4e keer wordt. Deze warmte is ook heel anders dan in Aruba, waar we afgelopen week 6 dagen hebben genoten van een heerlijke vakantie. Hoe is het eigenlijk gekomen dat we vrij plotsklaps naar Aruba zijn vertrokken?

Na een hectische week in Nederland kwam ik op vrijdag 20 mei terug in Suriname. Een week later zouden m’n ouders voor 3 weken op vakantie komen, maar door alle perikelen rond m’n neefje Thom hebben ze deze vakantie geannuleerd. Toen Aarti hoorde dat m’n ouders de vakantie zouden annuleren heeft ze meteen het reisbureau gebeld voor 4 tickets naar Aruba, om mij toch nog een onvergetelijke 30e verjaardag te bezorgen. Ongelofelijk gaaf natuurlijk en het bewijst maar weer eens dat ze naast het feit dat ze ontzettend lekkere koffie zet ook nog eens heel lief kan zijn.. :). En zo vertrokken we vrijdagochtend om 07.15 uur vanaf Zanderij richting het Reina Beatrix vliegveld van Aruba. Sheesha en Sahil gingen ook mee en voor hun was het natuurlijk extra spannend om eens een keer in het echt de blauwe wateren en de witte stranden van het Caraibisch gebied te mogen aanschouwen. Na een vlucht van 2.5 uur werden we opgewacht door de “oom” van Aarti (niet een echte oom, maar bij Hindoestanen worden alle verre familieleden “oom” genoemd) die op Aruba een groot appartementencomplex heeft staan en een eigen autoverhuurbedrijf runt. Stiekem hoopten we natuurlijk op wat familiekorting, maar hij gaf direct aan dat we absoluut nergens voor mochten betalen. Nou, dat was natuurlijk een lekkere opsteker en een goed argument om extra van het eiland te gaan genieten. Direct na aankomst in het appartementencomplex vertrokken we dan ook naar het noordelijkste puntje van het eiland (California Lighthouse) om een overzicht te krijgen van het eiland. We wisten natuurlijk vooraf al dat Aruba niet zo’n heel groot eiland is (ongeveer de grootte van Texel), maar dat werd op dat uitzichtpunt nog eens goed duidelijk. Persoonlijk vind ik dat wel fijn, omdat alles dan lekker makkelijk te bereiken is en op een strandvakantie heb ik weinig zin om uren in de auto te moeten zitten. Vanaf het noordelijkste puntje van het eiland zijn we via de hoofdstad Oranjestad naar het zuidelijkste puntje van het eiland gereden naar Babybeach. Een mooi strand met iets te weinig schaduw, maar waar je erg mooi kan snorkelen.

De rest van de dagen hebben we vooral genoten van de prachtige stranden en de vele winkels op Aruba. Verder hebben we nog een zeiltocht gedaan met als tussenstation het snorkelen bij een Duits scheepswrak uit 1940. Daar snorkelen was echt overweldigend. Zoveel vissen, zoveel koraal, echt prachtig. Nadeel was dat het ongeveer elke dag windkracht 7 was op het eiland, waardoor de zee iets te ruig was om relaxed met je snorkel te dobberen (eigenlijk was het gewoon prachtig, maar als Nederlander moet je natuurlijk wel iets hebben om over te klagen). Op zondag (m’n verjaardag) werd ik verwelkomd door de kinderen met een versierde stoel en allemaal Surinaamse verjaardagsliedjes. Ook hadden ze nog in de stad erg fijne Reef-slippers voor me gekocht die erg goed van pas kwamen op Aruba. S’avonds hebben we eerst genoten van een prachtige zonsondergang en daarna zijn we op de boulevard bij de grotere hotels (Hyatt, Riu, Radisson, West Inn) heerlijk uiteten geweest, waarbij ik de lekkerste steak sinds jaren achter m’n kiezen heb gewerkt. Al met al een hele bijzondere 30e verjaardag dus!

Op woensdag 15 juni, de laatste dag van de vakantie zijn we met een jeep naar de oostkust van Aruba gereden, waar de kust veel ruiger is en de wegen iets slechter. We hebben daar een aantal grotten bezocht die jaren geleden zijn bewoond door de indianen. Erg indrukwekkend, maar het blauwe water dat we continue vanuit de auto aanschouwden nodigde toch wel iets veel uit om nog een duik te nemen, dus we hebben een verkorte “grottenroute” genomen en zijn nog even snel naar het Hyatt hotel gegaan om een duik te nemen. We waren daar niet de enigen, want ook o.a. Dirk Kuijt, Andre Ooijer, Demy de Zeeuw, Fred(je) Bouma en Rene Mioch genoten daar met gezin en al (dus geen Braziliaanse dames deze keer) van het heerlijke water. Als toetje mochten de kinderen nog 20 minuten achter een speedboot zitten op een rubberen band. De kids vonden dit helemaal fantastisch en vonden het eigenlijk jammer dat de boot niet harder ging dan 50 kilometer per uur. S’avonds hebben we nog even snel wat gegeten op het vliegveld en daarna zijn we vertrokken richting Suriname waar we om 23.00 uur plaatselijke tijd aan kwamen.

Ondertussen ben ik gewijzigd van plaats waar ik dit stuk typ. Binnen werd echt te warm, dus nu tik ik dit stuk op onze schommelbank naast het zwembad. Het klinkt allemaal wat decadent en volgens mij is dat het ook. De schommelbank is echter een cadeau dat ik van m’n zussen en zwagers uit Nederland heb gehad voor m’n verjaardag. Het cadeau had eigenlijk klaar moeten staan bij aankomst vanuit Aruba, maar door een stukje miscommunicatie werd ik “gedwongen” om vandaag m’n eigen cadeau te kopen. Absoluut geen straf trouwens en al schommelend naast het zwembad, nagenietend van een fantastische vakantie met een dwaze hond op het erf kan ik niet anders dan concluderen dat het allemaal eigenlijk best wel lekker gaat zo m’n eerste dagen in m’n 31ste levensjaar. Dat is een fijne conclusie die zeker niet vaststond een aantal weken geleden. Niet alleen lag Thom natuurlijk in vervelende toestand in het ziekenhuis, ook de familie van Aarti heeft flink wat te verwerken gekregen en af en toe kreeg ik het idee dat ik in een aflevering van Medisch Centrum West was beland. Zo lag de oma van Aarti met een heupfractuur in het ziekenhuis en werd tegelijkertijd de moeder van Aarti geopereerd aan Darmpoliepen. Tegelijkertijd werden een oom en nicht ook in vervelende toestand in het ziekenhuis opgenomen, dus al met al ging het allemaal niet zo geweldig. Nu komen we echter zojuist bij de moeder van Aarti vandaan en de verwachting is dat ze vrij snel naar huis zal mogen (exacte datum is hier verdomd moeilijk te achterhalen bij Surinaamse artsen). Met de andere familieleden gaat het ook allemaal weer een beetje beter dus dat gaat allemaal de goede kant op!

En dan Thom natuurlijk. Tijdens onze vakantie kregen we het mooie nieuws te horen dat Thom werd verplaatst naar het ziekenhuis in Hoorn. Nu is het normaliter niet echt een promotie als je van Amsterdam naar Hoorn moet verhuizen, maar in dit geval was dat het zeker wel! In principe lijkt alles in orde met Thom, alleen blijft het spannend wat de eerste duidelijke foto’s van de hersenen gaan uitwijzen. Daar is nog altijd geen zekerheid over en dat kan ook nog wel een aantal weken duren, omdat de hersenen gewoonweg nog niet volgroeid zijn. Het blijft dus erg spannend, maar we genieten daarom extra van alle positieve berichten van de afgelopen dagen en weken.

Verder gaat het in het Surinaamse ook allemaal prima. Op het werk gaat het goed (we groeien als bedrijf nog steeds) en ook privé gaat het allemaal goed! Volgende week zaterdag staat er nog een heugelijk moment te wachten, want dan halen we Zohair op van het vliegveld. Zohair komt in zijn functie als projectmanager ons twee maanden ondersteunen bij de uitrol van een operationeel actieplan. Met Zohair zullen we ongetwijfeld oude tijden gaan herbeleven bij La Caff en andere uitgaansgelegenheden en ondanks het feit dat mijn (gezins)situatie nu iets is gewijzigd kijk ik daar wel erg naar uit! Verder gaan we ook regelmatig met de huidige collega’s op vrijdag een borrel drinken in de stad (meestal Zus en Zo) wat ook erg gezellig is. Tevens vertrekken we morgen met de hele groep collega’s en Sheesha en Sahil (Aarti blijft thuis om schoolwerk te doen) richting Overbridge. Daar kunnen de kids en ik dan een beetje afkicken van de geweldige vakantie, al zal het wel even wennen zijn als we onder water geen hand voor ogen zien…..

Hierbij de foto’s van onze vakantie: http://www.mijnalbum.nl/Album=MSUG6H3J .

In het volgende stuk zal ik iets meer uitwijden over het dagelijkse leven in Suriname en wellicht ook de politieke situatie wat meer toelichten, want de laatste weken doet Bouterse toch wel flink z'n best om mij wat materiaal te bezorgen om over te schrijven.

Gr,
Joep