Deel 4: De geboorte van Thom de Koning
Door: Joep
Blijf op de hoogte en volg Joep
22 Mei 2011 | Suriname, Paramaribo
Het zou misschien handig zijn om een template te maken voor de eerste zin van mijn stuk op deze weblog. De tekst van de template zou dan zijn dat het te lang geleden is dat er weer een artikel op deze weblog is verschenen. Ook nu is dat namelijk het geval, alleen heb ik in dit geval verzachtende omstandigheden. Althans, dat vind ik.
Allereerst is er de afgelopen weken in het Surinaamse niet zo heel veel spannends gebeurd. Het dagelijkse ritme van werken en het gezinsleven is er aardig ingeslopen. Dat bevalt me prima trouwens! Wel zijn er de afgelopen weken twee wezens onderdeel geworden van het dagelijkse leven. Allereerst hebben we een nieuwe hond in huis (buiten het huis moet ik zeggen. In Suriname mogen honden het huis niet in. Bij ons dus ook niet). De vader van Sahil en Sheesha kwam met een puppy aanzetten met de mededeling dat het een pitbull zou zijn. Oke, en bedankt! Echter zijn Aarti en de kids met Tiger (een originelere naam konden we echt niet verzinnen) naar de dokter geweest en die geeft aan dat het geen pitbull, maar een Deense dog is. Nou weet ik eerlijk gezegd niet wat ik liever heb, een Deense dog of een pitbull, maar tot nu toe gedraagt het beessie zich voorbeeldig. En zoals Aarti zegt: we merken na een paar jaar vanzelf wat voor hond het is. Als hij maar lief is! Daarnaast is hij nog steeds niet weggelopen of gestolen wat voor ons een PR is. De andere twee puppy’s waren we namelijk na een dag alweer kwijt.
De andere persoon die weer onderdeel is geworden van “het dagelijkse leven” is Manuel. De vaste volgers van deze weblog kennen deze naam uiteraard, maar voor de minder vaste volgers onder ons: Manuel is een oud-collega van Telenamic . Manuel is voor een aantal maanden weer terug in Suriname voor het geven van communicatietrainingen aan alle medewerkers van Telesur. Persoonlijk vind ik dit erg gezellig, aangezien Manuel een gewild slachtoffer is op de squashbaan en ook een groot liefhebber is van het bekijken van een potje voetbal.
Een andere reden van het feit dat het wat lang heeft geduurd voordat er hier weer een bericht is verschenen is omdat ik afgelopen week in Nederland was. Dit was geen gepland bezoek. Dit bezoek had te maken met (de vroegtijdige) geboorte van mijn neefje Thom. De bevalling had pas eind juli plaats moeten vinden, dus toen ik donderdagnacht 12 mei gebeld werd door vaders dat ik oom was geworden zat ik direct rechtop in mijn bed. Al snel bleek dat lang niet alles was gegaan zoals het normaal hoort te gaan met een bevalling en dat het zowel met Annemieke als Thom niet zo geweldig ging. Ik besloot dan ook diezelfde dag om zo snel mogelijk richting Nederland te vliegen om de familie bij te staan. In eerste instantie werd ik door een Surinaamse medewerkster van KLM bot afgewezen (“morgen vertrekken?! Haha, dat kunt u vergeten meneer. Daaagg”..Tuut tuut tuut), maar via een collega kon ik toch nog een plekje bemachtigen in het vliegtuig dat vrijdag de 13e vertrok (connecties zijn hier alles!). Voor Annemieke was het een verrassing dat ik kwam, dus in het VU-ziekenhuis speelde zich op zaterdag de 14e een eenmalige versie van de Surprise-show af. Het was een prachtige dag, aangezien het met Annemieke en met Thom erg goed leek te gaan. Op zondagochtend kregen we echter de mededeling dat er een afwijking in de hersenen van Thom werd geconstateerd en daar wilden de artsen om 15.00 uur met Annemieke en Martijn over praten. Samen met Mark (vriend van Lisa) ben ik toch even de stad in gefietst om de kampioenswedstrijd van Ajax te bekijken, maar vanzelfsprekend waren m’n gedachten regelmatig ergens anders. Direct na de wedstrijd belde Lisa mij met de mededeling dat het slecht nieuws was: Thom had een dubbele hersenbloeding gehad. Nou is een hersenbloeding bij jonge baby’s minder onoverkomelijk dan bij volwassen mensen, positief is het natuurlijk niet. Wat betreft het kampioenschap van Ajax was ik natuurlijk hartstikke blij, maar de opmerking “voetbal is de belangrijkste bijzaak van het leven” verwoord 100% mijn gevoel van die dag en ik heb op de bewuste dag dan ook niet veel meegekregen van de huldiging en dergelijke.
Een aantal zware dagen volgde, maar net op het moment dat de positieve draad werd opgepakt kregen we dinsdagavond het bericht dat de hersenbloeding verergerd was. Een bericht dat bij iedereen binnen de familie het uiterste heeft gevraagd op het gebied van mentale weerbaarheid. Het is vreselijk om dat kleine jochie zo te zien vechten voor z’n leven en vooral dat je compleet machteloos bent. De artsen in het VU hebben woensdag via drains in het hoofd de druk van de hersenen gehaald en dit werkte wonderbaarlijk goed. Na woensdag is er dan ook alleen maar goed nieuws geweest en Thom lijkt zich voorlopig goed te herstellen. Het is natuurlijk afwachten wat hij aan dit alles over houdt, maar op dit moment is er maar één doel en dat is dat Thom over een aantal weken/maanden het VU uit gaat in goede gezondheid.
Om enigszins de gedachten te verzetten heb ik op woensdagavond met een aantal goede vrienden wat gegeten en gedronken (borgoe cola!) en ben ik op donderdag met Remco gaan golfen in Abcoude. Erg gezellig en leuk om iedereen weer te spreken.
Vrijdag de 20ste (verjaardag van moeders) ben ik terug naar Suriname gevlogen met zeer gemengde gevoelens. Aan de ene kant is het vreselijk om je familie in deze situatie achter te moeten laten. Aan de andere kant gaat het met Thom op dit moment wat beter en ben ik vooral dankbaar dat ik de afgelopen week bij mijn familie kon zijn.
Het moge duidelijk zijn dat de geboorte van Thom betekent dat mijn ouders komende week niet naar Suriname zullen komen. Omdat op te vangen heb ik van Aarti alvast mijn cadeau gehad voor mijn 30ste verjaardag: met z’n viertjes gaan we mijn verjaardag vieren op Aruba! (Viola, heb je nog tips?!). We vertrekken vrijdag 10 juni en op woensdag 15 juni keren we weer terug. Een fantastisch en lief cadeau van Aarti en natuurlijk ook super dat ik hier vanuit het werk vrij voor heb gekregen.
De komende tijd zal voornamelijk in het teken staan van hard werken , af en toe even ontspannen, maar vooral van het dagelijks bellen met Nederland om de ontwikkeling van mijn prachtige neefje Thom te volgen. Deze ontwikkeling is trouwens ook goed te volgen op de Hyves-pagina van Martijn: http://koning903.hyves.nl/ , waar hij een weblog bijhoudt (rechts onder op de Hyves-pagina).
Tot zover het bericht vanuit het Surinaamse. Hopelijk volgende keer een verslag met nog meer positief nieuws over Thom en natuurlijk een reportage van onze korte vakantie op Aruba…
Gr,
Joep
Allereerst is er de afgelopen weken in het Surinaamse niet zo heel veel spannends gebeurd. Het dagelijkse ritme van werken en het gezinsleven is er aardig ingeslopen. Dat bevalt me prima trouwens! Wel zijn er de afgelopen weken twee wezens onderdeel geworden van het dagelijkse leven. Allereerst hebben we een nieuwe hond in huis (buiten het huis moet ik zeggen. In Suriname mogen honden het huis niet in. Bij ons dus ook niet). De vader van Sahil en Sheesha kwam met een puppy aanzetten met de mededeling dat het een pitbull zou zijn. Oke, en bedankt! Echter zijn Aarti en de kids met Tiger (een originelere naam konden we echt niet verzinnen) naar de dokter geweest en die geeft aan dat het geen pitbull, maar een Deense dog is. Nou weet ik eerlijk gezegd niet wat ik liever heb, een Deense dog of een pitbull, maar tot nu toe gedraagt het beessie zich voorbeeldig. En zoals Aarti zegt: we merken na een paar jaar vanzelf wat voor hond het is. Als hij maar lief is! Daarnaast is hij nog steeds niet weggelopen of gestolen wat voor ons een PR is. De andere twee puppy’s waren we namelijk na een dag alweer kwijt.
De andere persoon die weer onderdeel is geworden van “het dagelijkse leven” is Manuel. De vaste volgers van deze weblog kennen deze naam uiteraard, maar voor de minder vaste volgers onder ons: Manuel is een oud-collega van Telenamic . Manuel is voor een aantal maanden weer terug in Suriname voor het geven van communicatietrainingen aan alle medewerkers van Telesur. Persoonlijk vind ik dit erg gezellig, aangezien Manuel een gewild slachtoffer is op de squashbaan en ook een groot liefhebber is van het bekijken van een potje voetbal.
Een andere reden van het feit dat het wat lang heeft geduurd voordat er hier weer een bericht is verschenen is omdat ik afgelopen week in Nederland was. Dit was geen gepland bezoek. Dit bezoek had te maken met (de vroegtijdige) geboorte van mijn neefje Thom. De bevalling had pas eind juli plaats moeten vinden, dus toen ik donderdagnacht 12 mei gebeld werd door vaders dat ik oom was geworden zat ik direct rechtop in mijn bed. Al snel bleek dat lang niet alles was gegaan zoals het normaal hoort te gaan met een bevalling en dat het zowel met Annemieke als Thom niet zo geweldig ging. Ik besloot dan ook diezelfde dag om zo snel mogelijk richting Nederland te vliegen om de familie bij te staan. In eerste instantie werd ik door een Surinaamse medewerkster van KLM bot afgewezen (“morgen vertrekken?! Haha, dat kunt u vergeten meneer. Daaagg”..Tuut tuut tuut), maar via een collega kon ik toch nog een plekje bemachtigen in het vliegtuig dat vrijdag de 13e vertrok (connecties zijn hier alles!). Voor Annemieke was het een verrassing dat ik kwam, dus in het VU-ziekenhuis speelde zich op zaterdag de 14e een eenmalige versie van de Surprise-show af. Het was een prachtige dag, aangezien het met Annemieke en met Thom erg goed leek te gaan. Op zondagochtend kregen we echter de mededeling dat er een afwijking in de hersenen van Thom werd geconstateerd en daar wilden de artsen om 15.00 uur met Annemieke en Martijn over praten. Samen met Mark (vriend van Lisa) ben ik toch even de stad in gefietst om de kampioenswedstrijd van Ajax te bekijken, maar vanzelfsprekend waren m’n gedachten regelmatig ergens anders. Direct na de wedstrijd belde Lisa mij met de mededeling dat het slecht nieuws was: Thom had een dubbele hersenbloeding gehad. Nou is een hersenbloeding bij jonge baby’s minder onoverkomelijk dan bij volwassen mensen, positief is het natuurlijk niet. Wat betreft het kampioenschap van Ajax was ik natuurlijk hartstikke blij, maar de opmerking “voetbal is de belangrijkste bijzaak van het leven” verwoord 100% mijn gevoel van die dag en ik heb op de bewuste dag dan ook niet veel meegekregen van de huldiging en dergelijke.
Een aantal zware dagen volgde, maar net op het moment dat de positieve draad werd opgepakt kregen we dinsdagavond het bericht dat de hersenbloeding verergerd was. Een bericht dat bij iedereen binnen de familie het uiterste heeft gevraagd op het gebied van mentale weerbaarheid. Het is vreselijk om dat kleine jochie zo te zien vechten voor z’n leven en vooral dat je compleet machteloos bent. De artsen in het VU hebben woensdag via drains in het hoofd de druk van de hersenen gehaald en dit werkte wonderbaarlijk goed. Na woensdag is er dan ook alleen maar goed nieuws geweest en Thom lijkt zich voorlopig goed te herstellen. Het is natuurlijk afwachten wat hij aan dit alles over houdt, maar op dit moment is er maar één doel en dat is dat Thom over een aantal weken/maanden het VU uit gaat in goede gezondheid.
Om enigszins de gedachten te verzetten heb ik op woensdagavond met een aantal goede vrienden wat gegeten en gedronken (borgoe cola!) en ben ik op donderdag met Remco gaan golfen in Abcoude. Erg gezellig en leuk om iedereen weer te spreken.
Vrijdag de 20ste (verjaardag van moeders) ben ik terug naar Suriname gevlogen met zeer gemengde gevoelens. Aan de ene kant is het vreselijk om je familie in deze situatie achter te moeten laten. Aan de andere kant gaat het met Thom op dit moment wat beter en ben ik vooral dankbaar dat ik de afgelopen week bij mijn familie kon zijn.
Het moge duidelijk zijn dat de geboorte van Thom betekent dat mijn ouders komende week niet naar Suriname zullen komen. Omdat op te vangen heb ik van Aarti alvast mijn cadeau gehad voor mijn 30ste verjaardag: met z’n viertjes gaan we mijn verjaardag vieren op Aruba! (Viola, heb je nog tips?!). We vertrekken vrijdag 10 juni en op woensdag 15 juni keren we weer terug. Een fantastisch en lief cadeau van Aarti en natuurlijk ook super dat ik hier vanuit het werk vrij voor heb gekregen.
De komende tijd zal voornamelijk in het teken staan van hard werken , af en toe even ontspannen, maar vooral van het dagelijks bellen met Nederland om de ontwikkeling van mijn prachtige neefje Thom te volgen. Deze ontwikkeling is trouwens ook goed te volgen op de Hyves-pagina van Martijn: http://koning903.hyves.nl/ , waar hij een weblog bijhoudt (rechts onder op de Hyves-pagina).
Tot zover het bericht vanuit het Surinaamse. Hopelijk volgende keer een verslag met nog meer positief nieuws over Thom en natuurlijk een reportage van onze korte vakantie op Aruba…
Gr,
Joep
-
22 Mei 2011 - 15:08
Mam:
Hoi Joep,Aarti en kids, Ja, dat was een heftige week voor de onze familie. We zijn heel blij dat het nu met Thom naar omstandigheden goed gaat. We zijn blij met ieder stapje voorwaarts. Het was super om met Joep vanaf Schiphol naar het ziekenhuis te gaan en Annemieke te verrassen met het bezoek van Joep. Gelukkig maakt Thom het nu goed en kon Joep met een rustig gevoel weer naar Suriname vertrekken. We blijven met z'n allen hopen en genieten nu van de positieve momenten. Joep , Aarti, Seesha en Sahil, we houden contact . Lieve groetjes en kussen Mam -
22 Mei 2011 - 15:30
Vaders:
He man (en aanhang), ook ik kan natuurlijk niet achterblijven met een reactie.
Geweldig dat je hier bent geweest om vooral Miek, Martijn en Thom bij te staan in die eerste moeilijke dagen. Juist dan koester je de mooie momenten. En jouw komst en aanwezigheid leverde hele mooie momenten op.
En inderdaad, ons mam en ik hebben onze vakantie even uit moeten stellen. Maar je weet: van uitstel komt geen afstel en we blijven er naar uitkijken zelf te zien hoe je woont en leeft in Suri met Aarti en de kinderen. Maar nu hebben Miek, Martijn, Fleur en vooral ook Thom even al onze aandacht.
We houden contact. -
22 Mei 2011 - 17:42
Jacqueline:
Hoi Joep, Aarti en kinders. Je hebt een zware week achter de rug, maar volgens mij wel een hele goede week om hier te zijn als steun en samen te zijn. Nu kan Thom groeien en bijkomen, daar gaan we vanuit. En jij krijg een prachtig cadeau van Aarti. Wij hebben het heerlijk gehad op Aruba, we hebben daar nog een dagje een Suzuki Jimny gehuurd (leuke crossauto) dan kan je ook in de prachtige natuur in rijden, heb je dus wel een 4wheel drive nodig. Ook het snorkelen bij Babybeach is schitterend. Dat wordt genieten daar! Groetjes en kus Jacqueline -
22 Mei 2011 - 19:04
Henrike:
Joep!
Heb je net een hotmail bericht gestuurd en toen dacht ik; maar eens even kijken of kantini misschien meer info heeft...en ja hoor!
Goed te lezen dat het met je kersverse neefje een stuk beter gaat. En idd heel fijn dat je de mogelijkheid hebt gehad om naar NL te vliegen en dit samen met je familie te delen.
Ik hoop dat de stijgende, positieve lijn wordt doorgezet!
Van Aarti had ik idd al begrepen dat ze een leuk verjaardagscadeau voor je had. Wat een heerlijkheid; Aruba. Heel veel plezier daar straks met z'n 2tjes. Of gaan S en S ook mee??
Voor nu lieve groeten voor Aarti en de kids. Groet Manu ook voor me noh! En geef Tiger (leuk!) maar een aai over z'n bol.
Liefs!! -
22 Mei 2011 - 19:17
Miek:
Hai broertje!
Wat een mooi verhaal weer, tja, als jij in Suri-land niet voor nieuws zorgt dan regel ik hier toch wat voor je? ;)
Het was echt TOP dat je voor ons die oceaan bent overgevlogen en het heeft ons allevier zeker heel veel goed gedaan! Thom gaat nog steeds goed, lees stabiel en af en toe een slangetje minder, we hopen dat hij dit lekker voortzet!
Heerlijk zeg, zo'n verjaardagscadeau van Aarti! Nog even 'n paar weekjes werken nu en dan even lekker relaxen, heerlijk om daar naar toe te kunnen leven!
Groetjes daar natuurlijk aan iedereen en nogmaals top dat je er was hartstikke bedankt voor al je support, nu gaan we het zeker redden!
Dikke zoenen van ons allemaal (ja, zelfs van Martijn :))
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
