Deel 9: Divali en dagelijks leven

Om mijn leven te verbeteren hierbij vrij snel na mijn vorige verhaal wederom een update vanuit het Surinaamse. Niet dat er nou één specifiek iets zich heeft afgespeeld dat het vermelden waard is, maar overall is er denk ik wel genoeg om over te schrijven.

Zo hebben Aarti en de kids vorige week woensdag het Divali-feest gevierd bij de familie-thuis. Het Diwali-feest is voor Hindoestanen een beetje wat kerstmis voor ons is, namelijk het feest van de lichtjes. Het wordt dan ook het feest genoemd van de overwinning van het goede op het kwade of de overwinning van het licht op de duisternis. Het zal dan waarschijnlijk ook geen verrassing zijn dat er bij alle Hindoestanen in Suriname tijdens Diwali veel lichtjes worden aangestoken en ook vuurwerk mag natuurlijk niet ontbreken. Wij vierden Divali bij de ouders van Aarti thuis, waarbij er eerst in het donker wordt gebeden (o f te wel, ik zat in het donker op het balkon), waarna rond 19.00 uur de lichtjes worden aangedaan en men (veel) gaat eten. Al met al bijzonder om mee te maken.
Voor de regering-Bouterse was Divali trouwens weer een mooie gelegenheid om er een nationale feestdag bij te maken. Waar hij bij het aantreden vooral veel riep over het feit dat alle Surinamers hard moesten werken om Suriname weer gezond te maken is Bouterse vooral goed met het uitdelen van nationale vrije dagen. Sinds zijn aantreden zijn er al 5 (!) nationale vrije dagen bij gekomen wat betekent dat er nu 19 (!) nationale feestdagen zijn. Natuurlijk te bizar voor woorden, maar de gemiddelde Surinamer is er maar wat blij mee. Om concreet te maken hoe dit dan in praktijk gaat: 26 oktober was Diwali, 6 november (maandag) is Ied Ul Adha (een feest van de moslims) en 25 november is onafhankelijkheidsdag. En dit blijven nog niet de feestdagen, want de Javaanse bevolkingsgroep vindt nu dat er te weinig Javaanse feestdagen zijn, dus binnenkort kunnen we weer wat nieuwe vrije dagen verwachten. Dit lijkt mij niet alleen slecht voor de Surinaamse economie, maar ook voor de eensgezindheid in het land aangezien de bevolkingsgroepen zo niet bij elkaar worden gebracht, maar juist worden verdeeld.

Zelf merk ik eerlijk gezegd niet zoveel van alle feestdagen, aangezien er bij Telenamic gewoon gewerkt moet worden aangezien wij uitgaan van de Nederlandse feestdagen. Na onze heerlijke vakantie in Nederland en Spanje zitten we dan ook volledig in het ritme van hard werken gedurende de week en in het weekend uitrusten onder het genot van een zonnetje en een borgoe-cola. Ook kunnen we sinds kort weer uitrusten in ons zwembad die vorige week door Aarti en mij grondig is schoon gemaakt. Om het zwembad schoon te maken moesten we wel het zwembad neer halen en het water er dus uit halen. Na het zwembad schoongemaakt en weer opgebouwd te hebben reed Aarti maandag naar de Surinaamse Water Maatschappij om 50000(!) liter water te bestellen die meestal diezelfde dag door een grote tankwagen wordt gebracht. Tot haar verbijstering bleek echter dat de Surinaamse Water Maatschappij geen water meer had voor zwembaden …Beetje vreemd, maar ook lichte paniek, want hoe vul je een dergelijk zwembad dan wel? Nou, heel simpel: gewoon een paar dagen de tuinslang in het zwembad leggen. Aangezien we in Suriname werken met een hydrofoor betekende dit wel dat er af en toe geen water was om te douchen of af te wassen (wat een drama!), maar na 5 dagen is het zwembad wel goed gevuld en kunnen we dus weer lekker dobberen!

Ik heb de laatste tijd ook het squashen weer opgepakt en dat gaat meer dan voortvarend. Tegenwoordig “mag” ik al meedoen met de top van Suriname en ook dat gaat helemaal niet slecht. Ook wil ik nog meer gaan tennissen, maar daar ben ik meer afhankelijk van wat goede spelers en die zijn niet zo makkelijk te vinden. Naast al het sporten is het trouwens ook druk genoeg in huis, helemaal nu we sinds afgelopen week gezinsuitbreiding hebben gehad aangezien Sheesha zondag thuis kwam met een kleine “Beethoven”die ze gevonden had onder een auto. Op zich geen verrassing, aangezien we voor onze 1e hond wel op zoek waren naar een maatje om een beetje mee te spelen. Als “enigsthond” botviert hij zijn overvloedige energie met name op de trampoline, kleding en het huis met alle gevolgen van dien. We hadden de kids dus opdracht gegeven om op zoek te gaan naar een leuk vrouwtje, zodat hij daar mee kon spelen. Toen Sheesha zondag thuis kwam met Beethoven junior van 3 weken oud waren Aarti en ik al niet zo gelukkig aangezien dat niet echt een volwaardige speelpartner is van Tiger. Toen Sheesha ook nog eens de onderkant van Beethoven junior liet zien en hardnekkig beweerde dat de penis toch echt een tepel was werden we helemaal een beetje zenuwachtig: nog een mannetje! Twee mannetjeshonden gaat zelden goed, dus het is even afwachten hoe dit verder zal verlopen. Vooralsnog gebruikt Tiger Beethoven Junior vooral als boksbal wat betekent dat we ze voorlopig echt gescheiden moeten houden.
Kortom, ruhring genoeg in huize de Jong/Kanhai!

Op dit moment hebben we bezoek van familie van Aarti wat synoniem staat voor meer tripjes en meer uitgaan. Morgen (zondag) gaan we misschien naar het huis van de oom van Aarti in Saramacca en volgende week zaterdag gaan we naar Babunhol, een recreatieoord richting het binnenland.

Voor deze keer geen foto’s ter compensatie van de vele foto’s van de vorige keer.

Gr,
Joep