Vakantie Nederland juni 2008

Voor de vierde keer heb ik afgelopen dinsdag 1 juli de oversteek naar Suriname gemaakt (en voor de eerste keer heb ik de punten by Flying Blue geclaimed. Wat ben ik ook laks met dit soort dingen!). Dit heb ik gedaan na een periode van een maand in Nederland. Net als andere keren moet ik wel weer wennen om weer in Suriname te zijn. Het was dan ook zo lekker om weer even thuis te zijn.

Toen ik 1 juni in Nederland aankwam had ik weinig tijd om me te acclimatiseren, want twee dagen later zou ik al aan het werk zijn in Eindhoven. Tot misverstand van velen heb ik namelijk niet een maand lang vakantie gevierd! Ik heb ook nog zo’n twee weken gewerkt in Eindhoven, Utrecht en Amsterdam.

Na deze periode van werken, een gezellige housewarming bij Remco en het stilletjes vieren van m’n 27e verjaardag ben ik samen met vaders, Lisa en haar vriend Mark naar Zwitserland gereden om de EK-sfeer in Bern te beleven en om het Nederlands elftal tegen Roemenie te zien voetballen. Nederland zou dinsdag 17 juni voetballen, maar we besloten al om zondag 15 juni te vertrekken, zodat we in alle rust de reis konden maken. Zo verbleven we bijvoorbeeld de eerste nacht in een hotel in Darmstadt (Duitsland). Toen we s’avonds in Darmstadt aankwamen besloten we maar snel wat te eten en een biertje te drinken in een kroeg waar we Turkije-Tsjechie konden zien. Toen Turkije na een geweldige wedstrijd in de laatste minuut de winnende treffer maakte vloog er meteen na het fluitsignaal een auto met Turkse vlaggen langs de kroeg. Eerst waren we nog zo naïef om te denken dat dit een verdwaalde Turk was, die eigenlijk op zoek was naar het Mercatorplein in Amsterdam. Vijf minuten later stond de hele straat en plein voor de kroeg echter helemaal vol met auto’s en feestende Turken. Leuk om te zien en ook hier geen enkele wanklank te melden. Behalve dan het feit dat het slapen ernstig werd belemmerd door de toeterende Turken. Het gaf ons echter wel al een lekker EK-gevoel!
Maandagochtend stapten we in de auto voor de laatste paar honderd kilometer richting Bern. Met een stralend zonnetje vertrokken we, maar eenmaal in Zwitserland aangekomen nam de bewolking al snel het heft in handen en in de mist en met motregen kwamen we aan op de camping, die speciaal door de organisatie van de Uefa 2008 vlakbij Bern was neergezet. Snel werd de tent neergezet en we besloten maandagavond Bern maar te gaan verkennen. Maandagavond was het nog rustig in de – overigens prachtige – stad en we hebben dus ook lekker wat kunnen eten en in een Nederlandse kroeg Duitsland – Oostenrijk gekeken. Het werd niet laat, maar veel geslapen hebben we ook niet, doordat een gozer met megafoon (ook wel bekend van de beelden van de trainingen van het Nederlands elftal) in de tent naast ons sliep en blijkbaar niet wist hoe hij de megafoon uit moest zetten. Maar ach, voor lekker slapen rij je ook niet naar Bern zullen we maar zeggen!
Dinsdag – de wedstrijddag – genoten we eerst van een heerlijk Zwitsers ontbijt, waarna we al vroeg richting stad vertrokken. Rond een uur of 11 was het nog regenachtig en vrij rustig in de stad. We besloten eerst maar even stevige koffie te drinken in een hotel in het centrum. Toen we na een uur gingen checken was de stad onherkenbaar. Het zonnetje was beginnen te schijnen en de stad was oranje gekleurd! Bizar om mee te maken. Al met al hebben we een heerlijk daggie gehad met veel bier en veel Nederlandse meezingers. Zelfs daar ga je van genieten als je zo lang niet in Nederland ben geweest :). Vlak voordat m’n vader en ik naar het stadion zouden vertrekken (Lisa en Mark bleven in het centrum kijken), besloten we nog een shawl te kopen. Dit hadden we beter niet kunnen doen, want daar werd de portomonnaie van vaders gerold. Een smetje op de verder heerlijke dag, maar ook hier lieten de Zwitsers zich weer van hun beste kant zien en binnen 15 minuten konden we na aangifte gedaan te hebben toch op weg naar het stadion. We liepen zo de oranjemars in die al begonnen was op weg naar het stadion. Het meest bijzondere van deze mars was toch wel alle Zwitsers aan de kant van de weg die hartstochtelijk Hup Holland Hup zongen. Erg grappig om mee te maken.
De wedstrijd was uiteindelijk een beetje gezapig en achteraf natuurlijk veel besproken (hadden we wel met een B-opstelling moeten spelen? Ik denk dat dit niet de reden was van uitschakeling, maar dat is mijn bescheiden mening). Het meest opvallend vond ik de Roemenen, die echt geen enkele inzet leken te tonen. Na de wedstrijd liepen we terug naar de stad, waarbij er sprake bleek te zijn van een grote invasie van Zwitsers die Nederland kwam aanmoedigen. Nogmaals erg gaaf om mee te maken. Vrij snel pakten we de trein richting de camping, waarbij het slapen ons natuurlijk weer onmogelijk werd gemaakt. Wel werd omgeroepen dat de trein naar Amsterdam en Texel om 4.30 zou vertrekken….:).
De volgende dag reden we in sneltreinvaart – ondanks alle “Baustelle”- weer terug naar Nederland.

Naast de trip naar Zwitserland heb ik gewoon zoveel mogelijk mensen gesproken. Erg leuk om iedereen weer even te spreken en om te merken dat steeds meer vrienden en vriendinnen echt beginnen te “settelen”…
De laatste week van mijn vakantie heb ik nog meegedaan in Enkhuizen met een tennistoernooi, maar het feit dat ik niks te verliezen had heeft er slechts voor gezorgd dat ik maar een paar ballen goed sloeg. Het niveau was dramatisch. Het was echter wel lekker om weer even op het gravel te staan!
De laatste zaterdag voor mijn vertrek naar Suriname stond er nog een tuinfeest bij m’n ouders in Bovenkarspel gepland. Dit vooral vanwege het feit dat m’n ouders op die dag 35 jaar getrouwd waren, maar ik vond het een mooie gelegenheid om iedereen weer even te zien en te spreken. Al met al was een zeer geslaagde dag, met mooi weer, lekker eten, veel drank en veel mensen die niet op de oorspronkelijke wijze naar huis konden gaan. Ilja en Suzan kwamen ook nog langs en Ilja heeft daarbij beloofd dat hij in september op vakantie naar Suriname komt. Gezellig dus!

Dinsdag 1 juli (de dag van Keti Koti) was het dan weer tijd om richting Suriname te vertrekken. De hele familie (inclusief Jantje) was meegekomen om me uit te zwaaien en met een uur vertraging vloog ik relaxed (ik had een plek bij de nooduitgang bemachtigd) richting Suriname waar Aarti op me stond te wachten. Zoals gezegd, de eerste dagen waren erg wennen. Afgelopen weekend heb ik echter al weer genoten van het Surinaamse uitgaansleven (vrijdag wezen stappen met een Braziliaan, een Panamees, een Belg en iemand uit Trinidad en Tobago), de Surinaamse zon (zaterdag en zondag bij het zwembad gezeten) en de Surinaamse ongemakken (de stroom viel zondag uit, waardoor ik de tennisfinale tussen Nadal en Federer met horten en stoten heb kunnen volgen. Je raakt dus weer zo gewend zullen we maar zeggen! Ook het werk was weer even wennen, helemaal omdat Mark en Henrike op dit moment van een vakantie in Nederland genieten. Een periode om even rustig te beginnen is er dus niet, ik moet meteen vol aan de bak. Dat doe ik dus ook maar, maar ondertussen kijk ik met weemoed terug naar de heerlijke tijd die ik in Nederland heb gehad!

Foto’s van bovenstaand verhaal staan onder de volgende link:

http://www.mijnalbum.nl/Album=YWRGZITD

Gr,
Joep