Lisa, Mark en Leon in Suriname

Ik heb er altijd een beetje problemen mee als mensen hun beloftes niet nakomen, maar nu moet ik bekennen dat ik zelf schuldig ben aan dit vergrijp. Ik heb vrijwel geen foto’s van Lisa en Mark hier in Suriname. Dan maar met woorden hun verblijf hier beschrijven:

Ze hebben in ieder geval flink genoten hier in Suriname. Ze zijn (in de stromende regen) naar Brownsberg geweest, ze zijn naar een hotel gefietst (35 kilometer verderop) en natuurlijk hebben ze het uitgaansleven van Paramaribo ontdekt. Verder was het voor Lisa natuurlijk erg leuk om nou eens de omgeving te zien waarin ik “bivakeer” en om de personen te ontmoeten waar ik nou elke dag mee omga. Voor mezelf was het natuurlijk ook erg leuk om m’n kleine zusje hier te hebben. Daarnaast kon ik nu eens goed kennis maken met m’n zwager. Al met al dus gezellige en nuttige 10 dagen.

Terwijl Lisa en Mark hier nog waren kwam ook Leon aan op Zanderij. Leon blijft voor 2.5 weken hier in Suriname. Leon heeft ook al veel ondernomen (binnenland, fietsen naar Domburg, dolfijnentoer) en gaat ook nog veel ondernemen (nachtleven Paramaribo en reuzenschildpadden bekijken).
Afgelopen zondag ben ik nog samen met Leon en Manuel naar een voetbalwedstrijd uit de Surinaamse eredivisie geweest. Was erg prettig om weer eens een wedstrijdje in het echt te zien. Daarnaast blijft het altijd leuk om te zien hoe de zaken in een andere cultuur (lees: Surinaamse) worden geregeld. Toen er al na 5 minuten werd gescoord was het wachten op bijwerken van scorebord. Dat is vanzelfsprekend nog niet electronisch geregeld. Dat gaat met van die mooie bordjes. Toen het scorebord na een paar minuten nog steeds op 0-0 stond moest er toch wel iets mis zijn. En al snel ontdekten we het probleem. De persoon die verantwoordelijk was voor het bijhouden van het desbetreffende bord was naast het veld op een houten kist aan het dromen over waarschijnlijk hele mooie dingen in het leven. Toen een omstander dit opmerkte besloot deze maar zelf het bord bij te werken. Dit alles heeft toch wel z’n charme moet ik zeggen en dat gaat niet vervelen.

Verder gaat met mij ook alles z’n gangetje. Over 1.5 week vertrek ik met Aarti naar Tobago en Barbados. We zijn nog wel afhankelijk van een aantal factoren om de vakantie soepel te laten verlopen. Zo lijkt het er op dat de luchtverkeersleiders alhier weer eens gaan staken ivm slechte werkomstandigheden. Als ze gaan staken zou dat wel eens kunnen betekenen dat we onze aansluiting naar Barbados gaan missen, omdat we dan niet s’morgens, maar s’middags naar Trinidad vertrekken. Als we al vertrekken. Ook is mijn verblijfsvergunning hier weer eens verlopen, wat ook weer een spannend verhaal zal worden op het vliegveld. Ik maak me er allemaal een beetje zorgen over en zal blij zijn als we daar op het strand met een cocktail in ons hand zitten. Ik kijk er in ieder geval erg naar uit! En ja…daar zal ik wel foto’s maken.

Gr,
Joep

Ps. Oh ja, vanaf zondag doe ik mee met de Open Surinaamse Squash-kampioenschappen. Ik doe mee in de hoogste poule, wat betekent dat ik sowieso bij de eerste 10 squashers van Suriname zit. Klinkt goed toch?!

Re-Helene: Kijken of je wint...:)

Re-Hidde: Zal ik niet doen hoor met Ado. Ik vind het zelfs wel een beetje sneu wat er in je stadje gebeurd. Hoe is het verder met de studie en dergelijke?

Re-Vi: Nog even en de competitie begint weer. Lekker zeker? Heb je afgelopen tijd nog een beetje kunnen tennissen? En het feest van Luba ondertussen achter de rug? Hoe is het op het werk? Draait je nieuwe vestiging alweer als een tierelier?

Re-Marjolein: daar heb jij gelijk in. We zijn dan ook bezig om weer een pas van Tor te regelen :)

Re-Emy: Ik probeer inderdaad wel bewust te blijven van het feit dat het leven hier wel erg relaxed is. Ben je nog op wintersport geweest? Dat mis ik hier wel hoor....

Re-Miek: Nogmaals sorry: geen foto's.