Veel gebeurtenissen in Switi Sranan

Bijna elk stukje op deze website begin ik met het verhaal dat er niet veel is gebeurd. Dat kan ik nu niet doen. Er is zelfs heel veel gebeurd afgelopen 2 weken! Te veel zelfs. Wat ik daarmee bedoel zal snel duidelijk worden.

Laat ik namelijk eerst maar beginnen met het meest schokkende nieuws van afgelopen week: Leroy is overleden…Voor de personen die deze pagina niet zo volgen: Leroy was onze vaste gids. Ongeveer elke trip die wij hebben ondernomen is geregeld door Leroy. Naast het feit dat het onze gids was, is hij ook afgelopen jaar een goede kameraad geworden. Het zal dan ook niet moeilijk voor te stellen zijn dat zijn plotselinge dood bij ons ingeslagen is als een bom.

Zoals ik vorige keer al schreef zijn Annemieke (m’n zus) en haar vriendin Anne voor 10 dagen op bezoek. Op het moment van schrijven zijn ze waarschijnlijk aan het wandelen op Brownsberg. Ondanks dat ze hier kort blijven ondernemen ze ontzettend veel en genieten ze volop. Naast Annemieke en Anne zijn er ook nog enkele opdrachtgevers op bezoek, wat de groep deze week erg groot maakt. Zondag zijn we met deze groep met een bootje de Surinamerivier opgegaan. Niet verrassend, aangezien we dat wel vaker doen, maar wat wel verrassend was is dat we onderweg een groep dolfijnen zijn tegengekomen. Erg graaf om te zien! Het zien van de dolfijnen was (in ieder geval voor mij) het hoogtepunt van de dag, maar ook de plantages en Braamspunt waren ook weer erg aangenaam. Annemieke en Anne blijven nog tot donderdag waarna ze weer huisweerts keren.
Annemieke en Anne hebben ook nog iets heel bijzonders meegemaakt en dat is een aardbeving. Ik geloof dat het in Nederland ook in het nieuws was, maar in het Caribisch gebied was er een erg zware aardbeving. Hij was zo zwaar dat we hem hier in Suriname ook hebben gevoeld. Ik zat op het balkon toen de aarde begon te trillen. Het was geen zware beving alhier, maar de kopjes schoven zo van het aanrecht de wasbak in. Hoefde ik dat ook niet meer te doen. Erg vaag en ook wel spannend om dat een keer mee te maken. Gelukkig was de beving niet zo zwaar, want anders zouden hier zo de helft van de gebouwen instorten.

Dan is natuurlijk ook nog het decemberproces begonnen. In Nederland groter nieuws dan hier heb ik het idee, maar dat maakt het niet minder interessant. Helemaal nu de oom van Aarti, de advocaat van Bouterse, zoveel in het nieuws is. Best grappig om hem op tv te zien zeggen tegen een Nederlandse journalist dat hij “maar wat lult”. Enige vorm van mediatraining is hem onbekend. Hij is er door z’n familie wel op aangesproken, maar aan de andere kant is hij gewoon zichzelf en dat maakt het ook wel weer mooie televisie.
Het zal geen verrassing zijn dat het hier in Suriname op dit moment barst van de Nederlandse journalisten. Wat wel opvallend is, is dat weinig Surinamers zicht echt concreet uitlaten over het proces. Iedereen lijkt wel een beetje “bang”om zijn mening hier over te geven. Niet bang in de zin dat ze bang zijn dat hun wat overkomt, maar meer dat het een taboe lijkt om er over te praten. Wij bakra’s kennen dat taboe niet zo, dus elke keer als ik vrij duidelijk m’n mening geef over het proces kijkt menig Surinamer verschrikt op. Beetje prikkelen blijft leuk.
Wat bij het proces hoort zijn natuurlijk ook over de geluiden dat Bouterse een aanslag zou willen plegen. Eerlijk gezegd neem ik die geluiden niet zo serieus en is het volgens mij meer een poging van de minister van justitie om de bevolking tegen Bouterse op te zetten. Bouterse blijft hier namelijk ondanks alles erg populair en gebruikt deze populariteit nog regelmatig om de huidige regering zwart te maken.

Tenslotte deed ik afgelopen week nog mee aan een landelijke wedstrijd voor “teamleider van het jaar”. Unamic heeft mij voorgedragen als kandidaat en voor deze wedstrijd moest ik een soort van vragenlijst / case invullen. Helaas kreeg ik te horen dat ik uitgesloten was voor deelname, omdat de jury naast de case ook een bedrijfsbezoek moest doen en dat is een beetje lastig hier in Suriname. Ondanks dat kreeg ik wel een erevermelding op het gala, aangezien mijn vragenlijst het beste was invuld van alle deelnemers. Ik heb er niet veel aan, maar toch het vermelden waard dacht ik zo! Leuk was daarnaast ook dat een andere teamleider van Unamic daadwerkelijk met de eerste prijs naar huis is gegaan.

Nou, ondanks dat er erg veel nieuws is heb ik het toch betrekkelijk kort kunnen houden (toch?!). Ik bedenk me nu dat ik het nog niet over Ajax en de loting van het Nederlands elftal heb gehad. Prima Joep, vooral zo houden…..

Foto’s van Annemieke en Anne waar onder andere de dolfijnen opstaan staan onder de volgende link:

http://www.mijnalbum.nl/Album=UNHMPIEJ

Gr,
Joep