Ouders op bezoek!

Zoals geschreven in het vorige stuk hierbij een update van het bezoek van mijn ouders in Suriname. Ik heb nu rustig de tijd om dit stuk te typen aangezien m’n ouders op dit moment in Frans Guyana zitten.

M’n vader heeft in een reactie op m’n vorige stukje al verslag gedaan van hun ervaringen alhier. Vanaf het moment dat ze 2 oktober landden op het vliegveld Zanderij voelde het allemaal weer enorm vertrouwd, aldus m’n ouders. Voor mij was het wel even wennen om bezoekers op te halen die eigenlijk het land al vrij goed kennen. Ik hoefde niet te vertellen dat we naar het noorden zouden rijden om in Paramaribo uit te komen, dat we dan langs indianen en bosnegers zouden rijden en dat deze mensen in hele kleine hutjes langs de weg wonen. Net zoals het voor m’n ouders vertrouwd was om na een jaar weer in Suriname aan te komen, was het voor mij wel weer erg vertrouwd om m’n ouders te zien. Eenmaal aangekomen pakte m’n vader een biertje uit de koelkast en m’n moeder begon direct het huis schoon te maken, terwijl m’n nieuwe schoonmaakster pas nog was geweest….Erg vertrouwd allemaal!

De eerste dagen hebben we het rustig aan gedaan. M’n ouders zijn hier vooral om vakantie te vieren. Ze hebben lekker wat gechilled in de hangmatten op de balkons (voorgaande zin klinkt wel decadent moet ik zeggen) en ze rijden af en toe naar Residence Inn om een beetje te zwemmen en te lezen. Tussendoor hebben ze nog een rondje gefietst in Commewijne. In het eerste weekend zijn we zondag naar White Beach geweest met Aarti en de kids. Was ook allemaal weer erg lekker. We waren daar lekker vroeg, maar de tijd vloog voorbij waarna we om 16.00 uur door een flinke regenbui werden gedwongen ook weer bijtijds te vertrekken. Ondanks dat het regentijd is, hebben we dagelijks nog wel te maken met een flinke bui. Dit is heel anders dan vorig jaar, toen m’n ouders amper een regendruppel hebben gezien. Ook hier hebben we dus te maken met klimaatsveranderingen, alleen wordt het niet warmer, maar natter.

Afgelopen donderdag zijn m’n ouders vertrokken naar Brownsberg om daar een nachtje te overnachten in een hangmat en om door het bos te wandelen. Bij mij op het balkon hebben ze nooit een probleem om in slaap te komen in de hangmat, maar op Brownsberg viel het wel wat tegen. Wel hebben ze daar flink genoten heb ik begrepen. Ze hebben ook flink wat apen gezien, wat toch wel heel bijzonder blijft. Vrijdagmiddag pikten wij (Mark, Henrike, broer van Mark, schoonzus van Mark en ik) m’n ouders daarna op in het dorpje Brownsbeg (beneden Brownsberg) waarna we doorreden naar Atjoni, om daar de boot te pakken naar Danta Bai. Een dorpje een kwartier varen vanaf Atjoni waar we een weekendje gingen chillen. Het deed Mark en mij nog even zeer om juist dit weekend weg te gaan, aangezien Daphne Bunskoek (hier voor filmopnames van RTL Travel) zaterdagavond naar La CAff zou gaan. Manuel en Zohair moesten erg lachen dat wij juist dit moment niet bij La Caff zouden zijn. Wij moesten achteraf echter harder lachen toen bleek dat Daphne 5 minuten na het vertrek van Zohair en Manuel bij La Caff aan is gekomen…….
Maar goed, de trip naar het binnenland dus. Vorig jaar zijn we naar Botopasi geweest en deze trip was daar wel mee te vergelijken. Lekker chillen in de stroomversnellingen van de Surinamerivier en af en toe een dorpswandeling doen door enkele negerdorpjes. De foto’s laten denk ik wel zien dat het weer een prachtige trip was. Verder was nog noemenswaardig dat ik op de terugweg een sms-ie kreeg van Manuel dat Nederland met 2-0 van Bulgarije gewonnen had! Huh?! Nederland moest toch uit tegen Roemenie?! Bleken ze de verkeerde wedstrijd uitgezonden te hebben en heeft Manuel vol spanning 90 minuten lang naar een allang gespeelde wedstrijd te hebben gekeken….:). De terugweg over de zeer droge Afobakaweg hebben we daarna in recordtijd afgelegd. Binnen een uur van Brownsberg naar Suralco was ons nog niet eerder gelukt….

Zoals eerder geschreven zitten m’n ouders op dit moment in het stadje St Lorent, een kustplaatsje in Frans Guyana. Met enig angst en beven heb ik ze mijn auto afgegeven waarmee m’n ouders dinsdagmorgen naar Albina zijn gereden om daar van dinsdag op woensdag te overnachten. Angst en beven omdat de weg naar Albina vrij slecht is, omdat m’n vader nog nooit links gereden heeft en omdat m’n auto’tje een nacht onbewaakt en alleen op een parkeerplaats doorbrengt in Albina. Dat lijkt me voor een auto nou niet de meest veilige manier om een nacht door te brengen. M’n ouders hadden het er echter allemaal voor over om even de Franse sfeer te proeven in hartje Zuid-Amerika. Het schijnt heel bijzonder te zijn om zo ver van huis in euro’s te moeten betalen en om typische Franse etenswaren geserveerd te krijgen (stokbrood, wijn, etcetera….). Ik ben erg benieuwd!

Tot zover een update van het bezoek in Suriname. Het vervolg zal snel komen!

Foto's van onze trip naar Danta Bai staan onder de volgende link:

http://www.mijnalbum.nl/Album=AVUUG6UK

Gr,
Joep

Re-Miek: Tja, ik ben inderdaad hard werkende en paps en mams vieren op en top vakantie. Ach, mijn tijd komt ook nog wel. Jouwes natuurlijk ook binnenkort!

Wat betreft die honden: daar heb ik helemaal geen last meer van!

Re-(T)Annemieke: Hoe was de reunie? Een kat heb ik even gehad, maar die scheet ook in huis. Dus dat maakt het probleem alleen maar erger denk ik. Ik denk dat ik binnenkort een touwtje ga spannen.

Re-Viola: Van Dam tot Dam loop klinkt goed. Misschien moet ik toch ook maar eens keer meedoen aan zoiets als ik weer terug ben in Nederland. Alleen heb ik gewoon een hekel aan hardlopen. Dat is dan wel een klein probleem natuurlijk. Zoals hierboven geschreven maakt een kat het alleen maar erger, dus dat is ook geen oplossing. Hoe is het verder? Ben je nog een beetje aan het tennissen? Op het werk alles goed?

Oh ja, het touwtjesverhaal schijnt de beste oplossing te zijn. Ik ga het binnenkort proberen. Thanks!

Re-Marjo: Dat zou toch verdomd gezellig zijn als je hier nog even langskomt. Geen Marshmellowgevechten meer inderdaad. Dat is logisch, aangezien de aanstichter van dat alles al een tijdje in Nederland zit...Gelukkig heeft de Afobakaweg er voor gezorgd dat m'n moeder zich niet hoeft te vervelen. Ze heeft nog genoeg te wassen!

Re-Anne: Tuurlijk zijn jullie welkom. Hartstikke leuk! Je bent je al druk aan het inlezen begreep ik. Ik ben benieuwd hoe je het hier vindt. Wanneer gaan jullie de punten binnenhalen? Nou, we gaan er zeker een mooie tijd van maken hier.

Re-Hidde: En?! Ben je klaar?! Ben benieuwd naar je adresje...:). Ik denk trouwens dat ik toch maar naar Tobago of iets dergelijks ga, maar wat tips zijn nooit weg!

Re-RVE: Foei! Het is nooit goed om je seizoenskaart op te zeggen. Ben geschokt door je opmerking!!
M'n vader vindt het niet erg als jullie af en toe de site even checken. Als het maar bij af en toe blijft...Van mij mag het wel wat vaker hoor...