Republiek met callcentermedewerkers

Mensen,

Door een extreme drukte op het callcenter en enkele externe factoren waar ik geen invloed op had heb ik afgelopen tijd weinig tot geen tijd of mogelijkheden gehad om te mailen of te bellen. Excuus hiervoor. Dit is ook de reden dat er bij dit verhaal nog geen foto's staan. Deze komen in de loop van de week er op. Komende tijd ben ik weer helemaal bij.

Dan het eigenlijke stuk: elke keer denk ik dat ik weinig te schrijven heb en elke keer lijkt het toch weer mee te vallen. Zo zijn we afgelopen weekend met een groot gedeelte van het callcenter naar Republiek geweest. Nogmaals: voor de vaste lezers van de site een bekende plek. Ik ben daar namelijk al eerder met de staf van het callcenter geweest. Vorige keer toen we gingen was het halverwege juli en zaten we middenin de regentijd. Genoeg water in de kreek dus. Nu gingen we middenin de droge tijd en dat bleek een groot verschil te zijn. Er stond nog geen halve meter water in de kreek! Stonden we dan met onze zwembroek kansloos aan de waterkant. We hadden beter onze wandelschoenen aan kunnen trekken.
Al met al wel lekker gechilled met z’n allen. Een beetje vissen, muziek luisteren, barbecue hangen en slapen in de hangmat. Althans, dat laatste was het plan. Na een half uur merkte ik al dat ik meer wakker dan moe werd van de hangmat, dus ben ik lekker in een normal bed gedoken. Ik bleek niet de enige te zijn, want toen ik wakker werd lagen er nog maar 3 van de 17 in de hangmat.

Afgelopen Dinsdag waren er ook opnames in het callcenter. Dit alles om een mooie promofilm te maken over Unamic Suriname. Deze promofilm zal worden laten zien aan geinteresseerde opdrachtgevers. Via via kwamen we bij de regisseur van de Bolletjesblouse (schrijf je het zo?!) die de film heeft geschoten. Ging er dan ook zeer professioneel aan toe. Zelf had ik ook nog een klein rolletje in de film. Was niet verrassend, want na m’n GTST-optreden van een aantal jaar geleden was ik een van de weinigen met serieuze ervaring.....

Komend weekeinde gaan we waarschijnlijk met een groep stagiaires naar het binnenland. Ondertussen zijn Suzan (de vriendin van Ilja) en z’n schoonmoeder ook aangekomen in Suriname, dus zij gaan waarschijnlijk ook mee. Onder het mom: hoe meer zielen hoe meer vreugd.

Terwijl het weer in Nederland met de dag slechter lijkt te worden, wordt het hier met de dag warmer. Normaal buiten lopen is er eigenlijk niet meer bij. Normaal gesproken klagen alleen de Surinamers over het weer, maar nu kunnen Ilja en ik er ook niet meer onderuit: het is té warm. Ach, dan zijn we verplicht om verkoeling te zoeken in het zwembad en dat is ook niet verkeerd.

Tenslotte is er nog een ontwikkeling wat betreft het callcenter. In november zal er een commercieel directeur deze kant op komen om de boel op strategisch niveau te gaan runnen. Een actie die duidelijk met het oog op de groei is genomen. Dit is voor Ilja zeer waarschijnlijk een reden om aan het begin van volgend jaar naar huis (Nederland) te gaan. Echt heel erg jammer. Ilja is toch de persoon waar ik vanaf het begin mee ben opgetrokken hier. We zien het alleen maar als een extra reden om de komende maanden nog even goed van het leven hier te genieten..

Nogmaals, foto's van bovenstaand verhaal volgen zeer binnenkort.

Joep