Keti Koti

Bovenstaande titel heb ik al een keer gebruikt, maar dat zal wel vaker voorkomen nu ik hier langer dan een jaar aanwezig ben. Maar zoals de titel al aangeeft: gisteren was het weer Keti Koti. Keti Koti is een nationale Surinaamse feestdag die in het teken staat van de afschaffing van de slavernij in 1863. Op deze dag gaan veel mensen (voornamelijk Creolen) in tradionele kledij de straat op om te “feesten”. Feesten staat tussen aanhalingstekens, want ik verbaas me af en toe wel over het feit hoe de Surinamers hun feestdagen vieren. Een feestdag staat eigenlijk voor een vrijmarkt langs de waterkant, waar je alleen maar heel veel eten kunt kopen. Verder worden er voor de kinderen wat activiteiten georganisseerd in de Palmentuin, maar daar houdt het wel mee op. Vreemd, aangezien je van een dergelijk volk vooral veel dans en muziek zou verwachten, maar misschien worden ze wel moe van de vele feestdagen die ze hier hebben. Dat kan natuurlijk ook.
Ik ben gisteren met Manuel de stad in gegaan. Overdag even lekker gewandeld onder de snikhete zon en toen een tropische bui de stad weer blank legde zijn we bij ‘t Vat de wedstrijd Brazilie-Chili gaan kijken. Het gevoel van het WK kwam weer terug, toen we dagelijks bij ‘t Vat alle wedstrijden zaten te kijken en wat toch ook elke dag weer erg gezellig was. Ook nu was het druk bij het Vat, met ook weer veel Brazilianen. Helaas was de wedstrijd niet op het niveau van een WK. Sterker nog, ik heb Brazilie nog nooit zo slecht zien spelen. De commentator analyseerde de eerste helft heel kort: “rood speelt naar geel en geel speelt naar rood”. Dat was dan wel weer grappig. Uiteindelijk won Brazilie met 3-0 maar dat was erg geflatteerd.
Manuel geniet sinds donderdag weer van het Surinaamse leven. Hij is voor 4 weken naar Nederland geweest, maar nu blijft hij voor minimaal 3 maanden weer in Suriname. Hij zal een aantal projecten op gaan zetten en vooral veel Borgoe gaan drinken. Manuel nam de Nederlandse regen mee. We hebben drie weken lang heel aardig weer gehad, maar Manuel was nog geen uur in het land of de mensen konden weer met de boten door de straten varen (letterlijk).

Terug naar het voetbal. Het feit dat Jong Oranje het EK won was hier natuurlijk ook groot nieuws. Met name vanwege de vele Surinamers in het team, maar ook het “vlaggenschandaal” (zelf verzonnen!) werd hier breed uitgemeten in de pers. Verrassend genoeg was de algemene opinie heel genuanceerd en dat was dat het van beide kanten te begrijpen viel. In een krant stond het volgende: “Wij zouden het ook niet leuk vinden als Anthony Nesty (enige Surinaamse gouden medaille winnaar ooit) met een vlag van Trinidad en Tobago (daar is hij geboren) zou gaan zwaaien”. Zo is het natuurlijk maar net, al snap ik de voetballers ergens ook wel. Surinamers zijn naar buiten toe gewoon erg trots op hun land.
Eerder schreef ik dat de pers “verrassend” genuanceerd was. Ik noem het verrassend, omdat de Surinamers over het algemeen niet heel positief zijn over Nederland en het Nederlandse voetbal. Vooral niet vanwege het afgelopen WK, waarbij Davids en Seedorf niet geselecteerd waren. Ik ben dan ook heel benieuwd hoe er gereageerd wordt als een aantal van de voetballers die nu het EK hebben gewonnen voor het echte Nederlandse elftal gaan voetballen. Misschien dat ze dan weer positiever worden.

Mark en Henrike zijn nu nog in Nederland, maar die zullen we donderdag weer ophalen waarna het team weer helemaal compleet is. Afgelopen weken was het toch wel behoorlijk rustig nu iedereen in Nederland zat.
Met m’n vingers gaat het ondertussen weer een stukkie beter. De vinger waar een stukkie vanaf was hersteld goed en daar zie ik later denk ik niets meer van. De vinger met de hechting hersteld een stuk minder, aangezien de huid door de strakke hechting te kort is dichtgegroeid. Het strekken van de vinger wil dus niet meer lukken. Nu kreeg ik van de dokter het advies om een aantal weken met een spalk om m’n middelvinger te gaan lopen, maar met een spalk om m’n middelvinger denk ik niet dat ik echt veel vrienden zal maken op straat dus ik denk dat ik dat advies even naast me neerleg...Langzaam zal m’n vinger wel herstellen denk ik.

Nou, dat was het wel weer even. Hierbij enkele foto's van Keti Koti:

http://www.mijnalbum.nl/Album=MI3MSP3L
Gr.
Joep

Re-Sharon
Goed om te horen dat Ommen weer gezellig was. Kans is klein dat ik volgend jaar in Ommen ga spelen, maar ik mis het tennis wel hoor. Heb van de week ook gekeken of ik nog in augustus een toernooitje zou kunnen spelen. Aangezien ik een jaar lang geen bal heb aangeraakt zal het wel een wedstrijdje ballen rapen worden, maar ik wil gewoon het gravel weer even onder m’n voeten hebben...Speel je verder nog toernooien?

Re-Janou
Dank je! Ik vergeef het je hoor. Cafe Kees werd dit keer inderdaad niet aangedaan. Af en toe keek ik nog wel of er taxi’s voor kwamen gereden, maar dat bleef uit . Hoe is het in Breda? Reunie al geregeld? Het laatste weekend (18 augustus) kan ik niet.

Re-Emy
En? Hoe is de eindpresentatie gegaan? Ros leert Zuid-Amerika aardig kennen met zulke vriendinnen...Relaxed.

Re-Martijn
Was het gezelig vrijdag? Hoe is het duiken gegaan? Je bent hier altijd welkom, dat weet je!

Re-Ouwe Duitser
Ja, die nieuwe discotheek is zeker de moeite waard. Werd ook wel weer tijd voor wat nieuws. Wat voor kleur heeft de studio gekregen? Je heb met Mark gelunched hoorde ik. Was het gezellig?
M’n heupen hebben inderdaad overuren gedraaid met al die achten en die tong....ja, dat zal ik nooit afleren .

Zohair komt inderdaad “even” op bezoek. Zeker gezellig!

We bellen inderdaad (weet alleen niet wanneer, maar dat weet je ondertussen wel). Rustig aan ouwe.