Werken, werken en Gentleman

Waarschijnlijk wordt er nu een verslag verwacht over de geplande stadtour met Cynthia Mc Leod. Toegegeven: ik was wat voorbarig in het vorige stuk, er was eigenlijk nog niet veel geregeld. De stadtour is dan ook niet doorgegaan. Wel staat vast dat we zaterdag 12 augustus met haar een boottocht gaan doen langs de vroegere plantages. Ik ben erg benieuwd.

Omdat de stadtour niet doorging ben ik maar op pad gegaan om een televisie te kopen. Deze stond dus nog niet in m’n huissie. Het is niet dat er hier nou zo veel op televisie komt, en dat je dus per see een televisie nodig hebt, maar als je hem niet hebt voelt het toch als een gemis. Elke avond krijgen we hier wel het sportjournaal en het 8 uur journaal te zien en is het blijft toch wel interessant om dat dagelijks mee te pakken. Helemaal als straks de Champions League begint schijn je toch wat wedstrijden op televisie te krijgen...Naast me (ik tik dit stuk thuis op de laptop van Ilja) staat nu een mooie Daewoo te pronken. Naast de televisie moet ik ook nog een wasmachine kopen...ook deze staat nog niet in het huis. Vooralsnog doe ik m’n was in het oude huis van Ilja of met de hand....(ja, je leest het goed...met de hand!). Voorlopig wonen Ilja en Suzan nog bij mij, maar waarschijnlijk zullen ze een dezer dagen terug gaan naar hun oude huis. We reden er gister langs en we kunnen het nu ombouwen tot Fort Gleiser: wat een hekwerk en wat een prikkeldraad! Maar goed, als het helpt is het prima. Het maakt de buurt er echter niet gezelliger op.

Zaterdagavond was er rumoer in de stad: de Duitse (?!) reggaeband Gentleman kwam op bezoek. Reggae is hier absoluut muziekstyle nummer 1, dus het was gespreksonderwerp nummer 1 in de stad. In totaal bleken er 12000 kaarten te zijn verkocht...dat is nogal wat voor een stad met 250000 inwoners. 12000 Bezoekers is sowieso nogal wat, vooral als je weet dat de organisatie in dit land regelmatig te wensen overlaat. Zo ook zaterdag. Samen met Ilja, Suzan, Wietske en Stephanie vertrokken we naar het park waar het festijn gehouden zou worden. Al snel kregen we door dat het een chaos zou worden: 12000 mensen moesten in totaal door een (1) poortje!!! Nu zijn de Surinamers over het algemeen vrij relaxed, maar enig Zuidelijk temperament is ze niet vreemd. De vlam sloeg dan ook vrij snel in de pan toen de politie en militairen hun gummiknuppels gingen testen op personen die iets eerder naar binnen wilde dan mogelijk was. Wij probeerden ondertussen via de VIP-ingang naar binnen te sneaken, wat niet lukte. Met “wij” bedoel ik Stephanie, Wietske en ik, want Ilja en Suzan waren al vertrokken...die hadden het wel gezien. Toen we terugliepen naar de “hoofdingang” (hoe kun je spreken van een hoofdingang, met slechts 1 poortje?!), bleken we de grootste chaos gemist te hebben. Traangas hing in de lucht en alle hekken lagen omver. Wietske en ik besloten daarop naar binnen te gaan. Stephanie zag het echter niet meer zitten en besloot ook terug naar het centrum te gaan. Binnen was ik Wietske echter meteen al kwijt, dus op slot liep ik daar in m’n eentje...als enige Bakra tussen alle reggae gasten is wel een leuke gewaarwording. Na een kwartiertje besefte ik dat er nog een groep stagiaires binnen moesten zijn. Die bleken naar de VIP-ruimte te zijn gelopen...dit bleek geen moeilijke tocht, want de VIP-gangers moesten hun drinken halen in de ruimte voor de normale bezoekers...het hek stond dus gewoon open!! Prima geregeld...Al snel sloot ik me aan bij de groep stagiaires en het werd een meer dan gezellige avond.
Na afloop pakten we een taxi naar huis. De stagiaires wonen echter in een heel ander gedeelte dan ik, dus zij pakten een taxi en ik zou alleen een taxi pakken...ware het niet dat m’n telefoon leeg bleek te zijn! Daar stond ik dan...Totdat er een bus voorbij kwam rijden.....vol met Jamaicaanse reggaegasten...Ik vroeg of ik een stukkie mee mocht rijden. Dat was prima, maar echt veel plek was er niet. Ik hing dan ook als een volleerd bijrijder in een zijspan buiten de bus op weg naar...ja, waarheen eigenlijk?! Ik wist bij god niet waar deze bus heen zou gaan....goed bezig Joep! Totdat ik na 10 minuten een Esso-bord zag staan...ik wist nog dat ik vlakbij een Esso woonde, dus toen de bus moest afremmen voor een gat in de weg sprong ik uit de bus en stond ik nagenoeg direct voor m’n huis! Nogmaals: goed geregeld Joep! Dat had heel anders af kunnen lopen....Suzan vroeg nog: wat als de bus de andere kant op had gereden...tja, dan had ik een probleem gehad. Gelukkig liet het geluk me niet in de steek en was ik uiteindelijk als een van de eersten thuis.

Een nieuw hoogtepunt vond ook gisteravond plaats. Zoals we dt ook in Amsterdam kennen dat stadsdelen elkaar uitnodigen om tegen elkaar te voetballen, gebeurt dat ook met districten en straten hier in Suriname. Winnie woont aan de Kwattaweg en de groep “Kwattaweg” had gisteravond een wedstrijd tegen groep "Wanica". Ik werd ook uitgenodigd, dus met een bussie met 9 man (7 tegen 7) vertrokken we naar Wanica. Na een half uur hobbelen kwamen we aan bij een zandveldje in de middle of nowhere. We speelden daar 2x een uur tegen 7 Hindoestanen uit de buurt van Wanica. Het bleek een sensatie in het dorp te zijn, want na nog geen 5 minuten spelen kwamen allemaal dorpsbewoners een kijkje nemen. Vooral wij (de Bakra’s) vonden ze maar erg intressant. Uiteindelijk was de uitslag 5-5, maar belangrijker was het gebeuren op zich: voetballen midden in de rimboe met een ondergaande zon en met een lekker muziekie op de achtergrond....super!

Naast het leuke gebeuren in het weekend ben ik doordeweeks voornamelijk bezig met hard werken. Afgelopen week waren dagen van 13 en 14 uur geen uitzondering. Het Dell-project vreet tijd en energie, dat is duidelijk. Wat ook duidelijk is, is dat ik weken als afgelopen week niet meer wil draaien. Ik ben hier in eerste instantie gekomen om te werken, laat dat duidelijk zijn. Het kan echter niet zo zijn dat ik me helemaal kapot werk, om daarna geen sociaal leven meer over te houden. Dat heb ik in ieder geval geleerd afgelopen week. Helemaal als straks bezoek overkomt vanuit Nederland wil ik natuurlijk wel wat tijd over houden om met de familie door te brengen. Daar gaan we dan ook voor zorgen.
Aan de andere kant heb ik dit weekend ruimschoots goedgemaakt wat ik doordeweeks heb laten liggen, dus dat geeft evengoed een bevredigend gevoel.

Groeten,
Joep

Foto's van eerdere weken, gemaakt door Stephanie met foto's van het WK-voetbal en het callcenter.
http://www.mijnalbum.nl/Album=Q7TGXBZV

Foto's van Gentleman:
http://www.mijnalbum.nl/Album=ZQS3TCFE

Video Gentleman
http://www.youtube.com/watch?v=nKphQQvowrM
Nog een video
http://www.youtube.com/watch?v=xxy7rZN9I7A