Isadou, Telenamic Games, Komst Ilja & Suzan, etc.

Henrike heeft helemaal gelijk als ze schrijft dat het weer veel te lang heeft geduurd alvorens een bericht op de website is gezet. En dat terwijl er in de tussentijd (de maand september) best veel is gebeurd!

Het eerste weekend van september ben ik met zo’n beetje de hele familie Kanhai (een mannetje of 40) naar het binnenland geweest. Naar Isadou om precies te zijn. Isadou is zo’n beetje het eerste dorpje wat je tegenkomt als je bij Atjoni over de Surinamerivier naar het zuiden vaart. Dit klinkt vast heel dichtbij, maar dat is het absoluut niet...Voordat je bij Atjoni bent moet je namelijk eerst 4 uur hobbelen over de Afobakaweg. Een regelrechte ramp, maar de boottocht over de Surinamerivier maakt veel - zo niet alles - goed. Isadou is een vakantieoord, wat ligt naast het dorp Jaw Jaw. Nou ben ik van het binnenland gewend dat alles vrij primitief en vies is, maar bij Isadou trof ik het tegenovergestelde aan. Alles was keurig onderhouden.
Een weekend in het binnenland valt vrij eenvoudig te omschrijven. Namelijk: relaxed! Behalve relaxen, zwemmen en vissen ben je voornamelijk bezig om te genieten van de prachtige natuur. Het geeft je een heel bijzonder gevoel om te ervaren dat je als mens eigenlijk weinig voorstelt. En dat doe je midden in het regenwoud.
Al met al was het een heerlijk weekend met veel gezelligheid en een geweldige natuur.

Het tweede weekend van september stond in het teken van de allereerste Telenamic Games! Dit is een mooie titel voor de bedrijfssportdag, waarvan ik voorzitter was van het organisatiecomité. We verdeelden alle medewerkers in 12 teams (zo veel mogelijk geprobeerd om projecten bij elkaar te houden) en deze 12 teams streden tegen elkaar tijdens 7 sporten. De sporten waren voetbal, volleybal, slagbal, waterrennen, zaklopen, touwtrekken en we eindigde de dag met een estafette. Voor elk team hadden we een eigen kleur Telenamic shirt gegeven, waardoor het hele gebeuren een mooi plaatje werd. Naast de reguliere sporten hadden we voor de kinderen nog een springkussen (een hele vette Spiderman springkussen!), schminkers (of iets wat daar voor door moest gaan), een ijscoman (die niet op kwam dagen) en een schaafijskar (die ook niet op kwam dagen). Ja, het organiseren van zoiets dergelijks gaat hier in Switi Sranan niet over rozen....
Echter, bij elkaar genomen was het met zo’n 150 sporters en 100 man publiek een geweldige dag. Wat tevens erg grappig was dat de grote meerderheid de maandag er op flink last had van stijfe benen. Vooral het management, waarbij de gemiddelde leeftijd toch iets hoger ligt dan bij de andere teams, had veel problemen om de trap van 5 treden naar het nieuwe gedeelte op te komen. Ik geloof wel dat ondertussen bij iedereen de spierpijn is afgenomen….

In de laatste week van september zijn Ilja en Suzan twee weken bij mij op bezoek geweest. Zoals de trouwe volgers weten is Ilja de persoon met wie ik het eerste half jaar/jaar veel heb doorgebracht in Suriname. Hij is een van de grondleggers van Unamic Suriname (Telenamic). Het was natuurlijk erg leuk om Ilja en Suzan weer hier in deze omgeving te meeten. Grappig ook hoe snel alles oud en vertrouwd is. We stonden weer te tafelvoetballen alsof Ilja nooit is weggeweest. Ook nu won Ilja trouwens weer erg onverdiend, net als een paar jaar terug.
Samen met Ilja, Suzan, Manuel, Aarti, Henrike, Mark en Emiel en Ruth (twee vrienden van Henrike en Mark) zijn we naar het Brokopondomeer geweest. Naar Stoneiland om precies te zijn. We zouden eigenlijk naar Kwana Eiland gaan (het eiland waar we vorig jaar met beide Remco’s zijn geweest), maar de eigenaar van Kwana Eiland was al een week niet te bereiken, waardoor we die gok niet durfden te wagen. Stoneiland bleek echter een prima alternatief waar we heerlijk hebben gechilled (lees: zwemmen en vissen). Ook hier was het lot me niet zo gunstig gezind. Zo heeft ongeveer iedereen die ook maar een hengel vast kan houden een vis gevangen, behalve ik. Wel heb ik de grootste stok gevangen die in het water dreef, maar of dat een vermelding waard is weet ik niet.

Dat Telenamic zo langzamerhand een van de grotere Surinaamse bedrijven is geworden, wordt ook langzaam in Suriname gezien. Zo ontvingen we een uitnodiging om deel te nemen aan de 10e Men’s Cook Out. Dit is een evenement op de pier van Torarica, waarbij mannelijke medewerkers van de grootste Surinaamse bedrijven lekkernijen gaan koken en verkopen aan het publiek. De opbrengst gaat naar kindertehuizen. Wij (Robin, Manuel, Mark, Emiel en ik) vonden het erg gepast om een Nederlandse hutspot te (laten) maken met Surinaamse tint er aan (zoutvlees en tajerblad). Al met al kunnen we concluderen dat het een groot succes was. Veel Surinamers blijken gek op een lekkere stamppot met rookworst. Om 19.00 uur waren we al volledig door 5 grote bakken eten heen, terwijl de verkoop tot zeker 20.30 moest duren. Het gaf ons de gelegenheid om ons te richten op de verkoop van B52’s, een extra’tje die ook verrassend goed in trek bleek te zijn bij de Surinamers.

Bovenstaande schrijf ik natuurlijk allemaal al met een lichte weemoed. Over een kleine twee maanden staat m’n vertrek naar Nederland voor de deur. In het kader van m’n vertrek moet ik zeker vermelden dat m’n ouders druk aan het klussen zijn in m’n nieuwe huissie in Amsterdam. Geweldig natuurlijk dat ze daar zo druk bezig zijn om mij het naar het zin te maken. Dat zorgt voor een mooi vooruitzicht als ik straks weer naar Nederland vlieg. Neemt niet weg dat ik nog even goed ga genieten van al het moois dat Suriname nog te bieden heeft. En anders doe ik dat in maart wel, want volgens mijn eigen planning (nog niet volgens de planning van KLM, wat zijn de tickets dan duur!) ga ik dan een aantal weken naar Suriname op vakantie. Laten we het “afkicken” noemen wat ik dan ga doen. Al vraag ik me bij deze af of dat ooit helemaal zal lukken en of ik dat ooit helemaal zal willen....

Zo, dit is het weer voor even. Zoals eerder vermeld laat mijn fototoestel me nog steeds ernstig in de steek. Ik moet het dan ook doen met de foto’s van anderen (Isadou: Nalini, Stoneiland: Suzan). Voor de foto’s kunnen jullie natuurlijk ook op de website van Mark en Henrike kijken: www.travelmessage.nl/paramaribo

Hierbij de foto’s van Isadou:
http://www.mijnalbum.nl/Album=MMHF6BLB

Hierbij de foto’s van Ilja en Suzan met oa Stoneiland
http://www.mijnalbum.nl/Album=C3YTUSWV

Gr,
Joep